Fluorescentiefilters zijn optische filters die specifiek zijn ontworpen om bepaalde golflengtes van licht te verzenden terwijl anderen worden geblokkeerd. Ze worden vaak gebruikt in fluorescentiemicroscopie en andere op fluorescentie gebaseerde beeldvormingstechnieken.
Fluorescentiefilters bestaan uit een combinatie van excitatie- en emissiefilters. Het excitatiefilter wordt vóór het monster in het lichtpad geplaatst en verzendt selectief de excitatiegolflengte van licht die wordt gebruikt om de fluoroforen in het monster te opwinden. Het emissiefilter wordt na het monster in het lichtpad geplaatst en verzendt selectief de uitgezonden fluorescentiegolflengte terwijl het de excitatiegolflengte en andere ongewenste golflengten blokkeert.
Het excitatiefilter is ontworpen om een hoge transmissie te hebben bij de excitatiegolflengte en een hoge blokkeerefficiëntie voor andere golflengten. Dit helpt om achtergrondruis te minimaliseren en de signaal-ruisverhouding te maximaliseren. Het emissiefilter daarentegen is ontworpen om een hoge transmissie te hebben bij de emissiegolflengte terwijl de excitatiegolflengte en andere ongewenste golflengten worden geblokkeerd. Dit helpt het fluorescentiesignaal te isoleren van de achtergrondruis.
Fluorescentiefilters zijn beschikbaar in verschillende configuraties, waaronder bandpassfilters, longpass -filters en shortpass -filters. Bandpassfilters verzenden een smal bereik van golflengten gecentreerd rond een specifieke golflengte, terwijl LongPass -filters langere golflengtes verzenden dan een bepaalde afsnijdgolflengte en shortpass -filters die kortere golflengten verzenden dan een bepaalde afsnijdgolflengte.
Over het algemeen spelen fluorescentiefilters een cruciale rol bij fluorescentiebeeldvorming door onderzoekers in staat te stellen selectief specifieke fluoroforen te visualiseren en achtergrondruis te minimaliseren.